Καλημέρα.
Θα σου γράψω τις σκέψεις μου όπως μου έρχονται στο κεφάλι.
Αρχικά, το ότι έχεις κάποια αναπηρία στο χέρι σου δεν σημαίνει απολύτως τίποτε όσο αφορά την ενασχόληση σου με την μουσική.
Εκτός του ότι υπήρξαν μέγιστοι παίκτες και συνθέτες που είχαν κάποια αναπηρία, η οποία τους βοήθησε στο να αναπτύξουν ιδιαίτερες τεχνικές και προσεγγίσεις στο όργανο, καθιστώντας όλους τους "μη ανάπηρους"... ανάπηρους ουσιαστικά...Υπάρχει απ,ότι βλέπω πολύς κόσμος ο οποίος παίζει έχοντας διαφορετικού τύπου αναπηρίες.Από μικρές έως σε μεγάλο βαθμό..Και όμως παίζουν υπέροχα και βιώνουν το δώρο αυτό που λέγεται μουσική.
Όσο αφορά τον δάσκαλο.Εκεί ότι και να σου προτείνει ο καθένας, εάν δεν δοκιμάσεις μόνος σου δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις.
Ο σκοπός του δασκάλου είναι και το να μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες του μαθητή του, και η δική σου περίπτωση θα μπορούσε να είναι μια πρόκληση για τον ίδιο.Δεν νομίζω ότι χρειάζεσαι κάποια ειδική κατηγορία δασκάλου, πέραν του να είναι σωστός και υπεύθυνος σε αυτό που κάνει.Έπειτα το μεταξύ σας δέσιμο είναι που μετράει.
