Ωραιος ρε panix,συγχαρητηρια! Αν επιμεινεις να δουλεψεις τα sweeps που εχει το κομματι μεσα σε ορισμενα σημεια, θα δεις κ μεγαλη βελτιωση σ'αυτην την τεχνικη σου,συν του οτι θα μπορεσεις να τα χρησιμοποιεις για να κανεις μεγαλα legato runs και θα παιζεις παρα πολλες νοτες με λιγοτερο κοπο! (οταν χρειαζεται, οπως σ'αυτο το σολο πχ που εχει πολλα σημεια προς το τελος που shred-αρει) 
σε ευχαριστώ φίλε για τα σχόλια! Το πρόβλημα είναι οτι ανήκω στην γενιά των (hard)rock-άδων, που πέρασαν μέσα απο rock->hard rock->shred (van halen/malmsteen αλλά χωρίς να έχουμε ιδέα τότε (1980-1983) πως πάιζεται)->metal->thrash->και πάλι πίσω στο shred.
Οταν γνώρισα το 1991 τον Σαμι Αμίρι, απο τους μεγαλύτερους jazz πιανίστες σήμερα, και τότε ίσως απο τους καλύτερους jazz-rock/metal/shred κιθαρίστες του κόσμου, ο οποίος ήταν γύρω στα 3-4 χρόνια μικρότερός μου, ήδη είχα στην πλάτη καμια 10ετία "ροκιάς" οπότε το economy picking που η γενιά του Σαμι μάθαινε απο τα γενοφάσκια της, εμένα που έπεφτε αφύσικo. Ναι μεν έμαθα arpeggios, και δούλεμα του αριστερού χεριού, αλλά πάντα παρέμεινα κλασικός ροκάς. Ποτέ δεν έμαθα tapping με τα 4 δάκτυλα του δεξιού χεριού όπως έπαιζε ο Σάμι.
Αν θες πες μου λεπτομέριες, σε ποιό δευτερόλεπτο θα μπορούσα να κάνω βελτίωση, σημειωτέον προς το τέλος ψιλο-αυτοσχεδίασα δεν ξέρω τι παίζει ακριβώς ο Μάρτυ
