Κάτι ακόμα απο τα παλιά, απο την "Back Yard Band" εποχή..
Εκεί ψηλά, οι φασαρία έχει κοπάσει
οι μελωδίες είναι τόσο αληθινές,
ο τσαμπουκάς δεν έχει δρόμο να περάσει,
συγνώμη φίλε που σ’ έχω χάσει,
είχα καθήκον με ρητές διαταγές.
Εκεί ψηλά δεν έχουν σύνορα οι πατρίδες,
και τα σκουπίδια δε χορεύουν στο μπετό,
η πολιτεία δε φοράει ωτοασπίδες,
εγώ μαζεύω κρυφές ελπίδες και
κάποια μέρα, φίλε θα ρθω να σε βρω.
Εκεί ψηλά, στα πέλαγα του ονείρου
εκεί ψηλά, στο δεύτερο ουρανό
εκεί ψηλά, στα πέλαγα του απείρου
εκεί θα μάθω πια, κι εμένα ν’ αγαπώ…
Εκεί ψηλά, τα προσωπεία δεν μετράνε
και το πρωτάθλημα δεν είναι μιλητό,
οι παρεούλες στην οθόνη, δε φτουράνε
τα μεγαλεία παραπατάνε και τα ρολόγια
δεν αντέχουν στο κενό.
Εκεί ψηλά, οι ξένες γλώσσες δεν περνάνε
τα ζάρια έχουν εξίμισι αριθμούς,
οι φάλτσοι φίλε μου, συνέχεια τραγουδάνε
κι αυτοί που φύγαν, ξαναγυρνάνε,
το λάθος είναι το σωστό για τους θεούς.
Εκεί ψηλά, στα πέλαγα του ονείρου
εκεί ψηλά στο δεύτερο ουρανό,
εκεί ψηλά, στα πέλαγα του απείρου
εκεί θα μάθω πια, κι εμένα ν’ αγαπώ,
κι ας χαθώ…
Βασίλη, να σαι καλά, όπου κι αν είσαι.
