Κάτι που γράψαμε με τον Dave προσφάτως... Δηλαδή εκείνος έγραψε και εγώ το "αποτέλειωσα". Νομίζω ότι φωνάζουν από μακριά οι στιχουργικές εμμονές του καθενός μας μέσα στους συγκεκριμένους στίχους!
Μοναχικός ταξιδιώτης
Όταν στον ήλιο χάρισα τις πρώτες μου ανάσες
με δώσαν στη μανούλα μου σφιχτά να με κρατήσει
Μα δεν περάσαν δυο λεπτά και μακριά με πήραν
για ένα ταξίδι μοναξιάς που είχε ξεκινήσει.
…Λευκή κουκίδα έρημη σε φλογερή πορφύρα…
Και όταν πήγα στο σχολειό, στην πρώτη πρώτη τάξη
την πόρτα του τη βλοσυρή με τους γονείς μου είδα
Μα αμέσως πίσω μου έκλεισε και μοναχό μ’ αφήσαν
με τ’ άγνωστο της φύσης μου να κόβει σα λεπίδα.
…Αστέρι που ξεχάστηκε όταν τα άλλα σβήσαν…
Και όταν ερωτεύτηκα κι ήρθαν οι πεταλούδες
τα δώρα στις φτερούγες τους κοιτούσα μαγεμένος
Η μοναξιά όμως χτύπησε την πόρτα μου και πάλι
και δίχως μάχη άνοιξα, μικρός και προδομένος.
…Σταγόνα ιδρώτα που κυλά σε αγωνία μεγάλη…
Λίγο προτού ο χάροντας στη βάρκα του με βάλει
και ο χαμός μου δάκρυα τους φίλους μου γεμίσει
με τα καλά μου θα ντυθώ και δύο μνες θα πάρω
για νέο ταξίδι μοναξιάς που πια δε θα μ’ αγγίξει.
…Αλήθεια, δίχως να ‘θελα, ξεγέλασα το χάρο…
