άραγε σωστό ή λάθος που τελικά δεν άφησες στον Θάνατο το χώρο που του έπρεπε;
έτσι πάντα το ίδιο σκηνικό κάθε αυγή, που το φως χαράζει στη μεγάλη πόλη μα εσύ τυχαίνει να παρασύρεσαι από την ομορφιά του ερέβους και να τρέχεις ιδρωμένος πάντα ξοπίσω απ' τη λεπτή χασμάδα της ζωής...κι αν φωνάζεις δε σ' ακούνε πια...έχεις πεθάνει μισά..
κι όμως αν αυτά τα ερέβη κρύβουν τέτοιες ομορφιές σαν τούτα τα στιχάκια, τότε αυτές οι.... "μαύρες" ίσως να 'ναι περισσότερο φωτεινές απο όσο νομίζουμε...
ευχαριστώ...