Αγαπητή argentina (τέλειο το ψευδώνυμο
!!! )
Τα Uffizi λειτουργούν πλέον υπό καθεστώς σχεδόν Α.Ε. (ιδιωτική διαχείριση με συμμετοχή του δημοσίου...)
Όντως η Φλωρεντία είναι ένα απέραντο μουσείο, αλλά:
1. Οι περισσότερες ελληνικές πόλεις είναι μουσεία που σιγά σιγά καταστρέφονται ή στην καλύτερη περίπτωση (καλύτερη με την έννοια ότι έτσι τουλάχιστον δεν καταστρέφονται οι θησαυροί μας) περνάν στα χέρια εμπόρων που τα διοχετεύουν σε ιδιωτικές συλλογές εγχώριες και ξένες. Επαναλαμβάνω ότι αυτό δεν είναι κατ'ανάγκη μεμπταίο καθ'ό,τι επιτρέπει τη διατήρηση και μεταγενέστερη ανάδειξη έργων που κινδυνεύουν να καταστραφούν και οι κατα τόπους φορείς αδυνατούν να μεριμνήσουν για την αποκατάστασή τους.
Και παραθέτω το απλό παράδειγμα του μουσείου Μπενάκη: κι μόνο στη σκέψη ότι δίχως την ευαισθησία και το θράσος αυτού του ανθρώπου, τα εκθέματα του μουσείου, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, σήμερα θα είχαν καταστραφεί, μου έρχονται τάσεις λιποθυμίας...
Από την άλλη, στη Βασιλική Τρικάλων, ιδιαίτερη πατρίδα του πατέρα μου, μια πανέμορφη εκκλησία του δέκατου ένατου αιώνα καταστρέφεται μέρα με τη μέρα: οι εικόνες έχουν μαυρίσει, το ξυλόγλυπτο τέμπλο έχει φθαρεί, οι ζωντανές τοιχογραφίες που θυμάμαι μικρός δεν υπάρχουν πλέον και πάνω σε όσες έχουν απομείνει κυλάνε τα νερά της βροχής. Βλέποντας αυτή την κατάσταση γιατί θα έπρεπε να απεύχομαι να κλαπούν αυτά τα κειμήλια; Εύχομαι αντιθέτως να βρουν το δρόμο τους προς κάποια καλή ιδιωτική συλλογή!
Και για να μη γελιόμαστε: ξέρετε τι έσωσε πολλές από τις βυζαντινές τοιχογραφίες για τις οποίες σήμερα καυχιόμαστε; Το σοβάτισμα που τους ρίξανε οι Τούρκοι!!!!
2. Τα καλύτερα κομμάτια δε θα τα δεις στα Uffizi (εκεί θα δεις τα πιο γνωστά, τα mainstream, τις σούπες...), θα τα δεις σε μικρά μουσεία, που πολλές (αν όχι τις περισσότερες) φορές δε συμπεριλαμβάνονται στους τουριστικούς οδηγούς, και φυσικά στο ημίφως και τη σιωπή των εκκλησιών (ιδίως στις μικρότερες και τις πιο άγνωστες...).
