Αδειάζει και πάλι η μαύρη γωνία..
Έξω τ'αστέρια δεν φαίνονται πια...
Γαλάζια σεντόνια και άδεια βιβλία..
Ένα άψυχο βλέμμα που φεύγει μακριά...
Καράβια τα όνειρα παλεύουν στα βράχια..
Θολοί οι ορίζοντες και που να κρυφτείς..
Το φως απ'το φάρο σου μένει μονάχα
Άψυχα ερείπια..σημάδια ζωής...
Τι να την κάνεις την πυξίδα στο σκοτάδι..?
Αφού το ξέρεις κινδυνεύεις να χαθείς...
Ψυχρή οδύσσεια για ακομα ένα βράδυ..
πουλάς τα πάντα και υπαινίσσεσαι πως ζεις...
Ρολόγια στον τοίχο, γλυκιά νοσταλγία..
Η νύχτα ματώνει, φαντάζει κενή..
Χαρμόσυνες μνήμες, νεκρή εμπειρία...
κλείνεις τα μάτια το φως μη σε βρει...
Τι να την κάνεις την πυξίδα στο σκοτάδι...?
Αφού το ξέρεις πως η νύχτα δεν θα βγει...
Ψυχρή οδύσσεια για ακομα ένα βράδυ..
ζώη που κατάντησες νεκρή φυλακή....
..Αδειάζει και πάλι η μαύρη γωνία....