Τ'απογεύματα τις Κυριακές...

[Fusalida]

Τ'απογεύματα τις Κυριακές...


Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Στ' αγνάντι του ο χειμώνας
Με σέρνει σε θύμισες λειψές
Και μιας θλίψης γίνομαι θαμώνας.

Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Βγαίνω απ' το σώμα μου νωχελικά
Και μπαίνω μέσα σ' άναρχες μουσικές
Σε ρόλους και παραμύθια δανεικά.

Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Ακούω βήματα να σχίζουν σιγαλά τη σιωπή,
Βλέπω μεσ' το καφέ να χορεύουνε σκιές
Μα είναι μόνον κάποια του νου ξεκούρδιστη χορδή.

Τ'απογεύματα τις Κυριακές
Οι στοιχειωμένοι τοίχοι του σπιτιού
Αντιλαλούν παράξενες φωνές
Σα τη προσευχή μικρού παιδιού.

Έτσι κι εγώ τ'απογεύματα τις Κυριακές
Γίνομαι ξανά παιδί κι αφήνω μια ευχή,
Αποκοιμιέμαι πάνω στων ονείρων τις ριπές
Μα πάντα πιο μόνη ξυπνώ την αυγή.


         

[trivial]

όπως λένε και οι κατσιμιχαίοι, "τις Κυριακές από παιδί της σιχαινόμουνα"...
Πολύ γλυκό φυσαλίδα μου, νασαι καλά...

[Spilios]

Κέντησες εικόνες Κυριακάτικης θλίψης, με τη δική σου, πρωτότυπη σταυροβελονιά...Μπράβο !

[anthrakoryxos]

Γλυκόπικρο, με ένα λυπημένο τέλος.
Μου θυμίζει ζωή!
 

[geni]

καιρο εχω να σχολιασω στιχους....μ αρεσε πολυ....δεν ξερω πως τυχαινει αλλα οι πιο πολλες εικονες απο τα χρονια που περνουν ειναι για Κυριακες...

[Μαργαρίτα Π.]

Δίκιο έχει ο Σπήλιος, είσαι χρυσοχέρα!!!!!!!!!!!!!! Μπράβο σου Γιώτα μου! 

[Joef - Über Alles]

Μπορω να το χαρακτηρισω "απλα τελειο"!
πολυ καλο!!!

[ερεβος]

Δεν ειχα ποτε αντιληφθει ποσο θλιμμενα ειναι τα δικα μου Κυριακατικα απογευματα μεχρι που διαβασα τους στιχους σου...Ευγε...

[DEROS]

Ενα μπραβο και απο εμενα Κυρια μου, γιατι σας αξιζει !!!!! Τα σεβη μου !!!!

[Fusalida]

Ευχαριστώ όλους σας απ' την καρδιά μου για τα καλά σας λόγια....Μα κυρίως ευχαριστώ -δεν ξέρω ποιον- που υπάρχουν άνθρωποι να καταλάβουν και να δώσουν λίγη σημασία στα πενιχρά στιχάκια που γράφω...να με νιώσουνε...

Ευχαριστώ...

[TAXIS]

πολυ ωραιο.

[monalizagreen]

Fusalida,πολύ όμορφο....


         ...αν και τ'απογεύματα της Κυριακής δεν παλεύονται με τίποτα.... μα με τίποτα.... 

[pinelopi]

Αυτό το ...βγαίνω απ' το σώμα μου νωχελικά... σαν να το είδα...! Μπράβο σου!

(όταν μας παίρνει ο ύπνος πάνω στα όνειρα έτσι μονάχοι ξυπνάμε την αυγή αν και όχι τόσο μόνοι...συντροφιά με την πραγματικότητα!)

[FSL]

Μισώ τις Κυριακές,τις σιχαίνομαι,τις φοβάμαι,είναι κάπως έτσι όπως τις περιγράφεις.
Κι έρχεται το πρωί της Δευτέρας τόσο μόνο μα τόσο μόνο.

Μπράβο φυσαλιδούλα...

[Fusalida]

Taxisσ'ευχαριστώ...
Monaliza από ένα τέτοιο απάλευτο Κυριακάτικο απόγευμα στραγγίστηκαν αυτά εδώ τα πενιχρά στιχάκια...Σ'ευχαριστώ...
Ρinelopi μου σ'ευχαριστώ..Ξέρεις νομίζω ότι ακριβώς εκεί είναι που υψώνεται η μοναξιά μας...όταν κάθε αυγή το όνειρο προσκρούει απότομα με την σκληρή πραγματικότητα...Αν δεν ξημέρωνε ποτέ η συνηθισμένη και μονότoνη Δευτέρα ίσως να ήταν αλλιώς...
FSLσ'ευχαριστώ...νόμιζα αρχικά ότι έφταιγε το σχολείο για αυτή την θλίψη και τη μιζέρια της Κυριακής που με έκανε κι εμένα να τις σιχαίνομαι και να τις φοβάμαι, αλλά τελικά μένει αυτό το περιέργο αίσθημα...που στο τέλος γίνεται συνήθεια...Ίσως γιατί τις Κυριακές σ' αντίθεση με τις καθημερινές έχεις χρόνο να δεις τον χρόνο να περνά..."κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς" κι ύστερα "είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς"

 Ευχαριστώ...

[Βραζίλης]

"Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια"

Τα κυριακάτικα ταξίδια σου με βάρκα την μουσική είναι ψυχαγωγικές εκδρομές του νου, και κάθε εκδρομής συνεπάγεται μια ταλαιπωρία. Όσο πιο μακριά ταξιδεύεις, τόσο πιο πολύ κουράζεσαι. Όμως κερδίζεις πολλά περισσότερα από το να κάθεσαι μουδιασμένη στην πολυθρόνα της λήθης. Να χαίρεσαι που οι αισθήσεις σου είναι σε λειτουργία.

Επέτρεψέ μου να προτείνω μερικές διορθωσούλες για να είναι καλύτερη η ροή του ποιήματος (ανά στροφή μόνο, γιατί σε κάθε στροφή αλλάζεις μέτρο):
- Και μιας μίας θλίψης
- Μα είναι μόνον κάποια
- ξυπνάω την αυγή