Paths of the soul:
Το κομματι δινει εναν αερα απο ελληνικες συνθεσεις και παραγωγες του 90. Οταν "ερασιτεχνες" μουσικοι ( σαν τους περιβοητους Ε ) προσπαθουσαν να συνδεσουν στοιχεια της ελληνικης μουσικης με προτυπο ξενες παραγωγες. Σαν ηχος, ειναι πολυ καθαρος και η συνθεση ειναι ελληνιστικη τελειως.
Free men Dancing:
Χμ..σαν να ακουω το απο πανω κομματι. Ιδια οργανα, ιδια παραγωγη, ιδια φιλοσοφια στο τροπο αναπτυξης. Δεν εχω να προσθεσω κατι παραπανω, περα του ο,τι μου ερχεται εντονα στο μυαλο η δεκαετια του 90.
Words of the wind:
Εδω τα πραγματα διαφοροποιουνται. Συνθετικα μου θυμισε Yanni στην εποχη που επαιζε με τα synths, δινοντας μεγαλυτερη σημασια στο συνολο και οχι στη συνθεση. Αυτο βεβαια, δεν υποβιβαζει τη συνθεση του κομματιου.
Γενικα, εχω να παρατηρησω πως εδωσες μεγαλη σημασια στην παραγωγη ( να δηλωσω πως η ελλειψη καποιων μπασων συχνοτητων κανει τα κομματια να χανουν ογκο, κυριως στα ρυθμικα οργανα ), υποβιβαζοντας λιγουλακι τις συνθεσεις σαν αναπτυξη. Θα μπορουσαν καλλιστα αυτα τα κομματια να αποτελεσουν background μουσικη σε ενα ελληνοκεντρικο ντοκυμαντερ ή σε ενα περιηγητικο ντοκυμαντερ. Ακουγονται ευχαριστα, δεν κουραζουν με πολυπλοκες δομες και εχουν φρεσκαδα απο Ελλαδα. Αν αυτο ηθελες να πετυχεις, τοτε τα κομματια ειναι αψογα.
