Ένα άσχημο ατύχημα που είχαμε το περασμένο καλοκαίρι στην οικογένειά μου. Ο θείος μου, που μαζί του έχω μια σχέση που δεν είχα ποτέ με άτομο, χτύπησε με το μηχανάκι. Κοιλιά,πόδια, όλα θρύψαλα. Παραλίγο να τον χάσουμε, έμεινε κτ μήνες σε καταστολή, μετά παραλίγο να χάσει τα πόδια του. Κ είναι μόνο 32 χρονών. Ευτυχώς γλίτωσε τα πόδια του κ τώρα μετα από 6 συνολικά εγχειρήσεις σε κοιλιά κ πόδια αναρρώνει με τη γυναικα του κ το μωρό του δίπλα του. Η γυναίκα του γέννησε όταν αυτός ήταν χάλια. Δε νομίζω να έχουμε περάσει ξανά τόσο σοβαρό πρόβλημα σαν οικογένεια. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα κ έντονα καθημερινά-οργή, αγωνία, στενοχώρια..Αυτό το γεγονός άφησε διαφορετικά προβλήματα για τον καθένα μας ξεχωριστά, κ ιδιαίτερα βέβαια σεκείνον που πέρασε τόσους μήνες σε ένα κρεβάτι κ δε θα ξαναχρησιμοποιήσει τα πόδια του όπως παλια.
Έχασα 8 κιλά σε 1 μήνα τότε. Με τα μαθήματα δεν ασχολήθηκα ζεστά φέτος κ γιαυτό τώρα στις Πανελλήνιες δεν έγραψα όπως ήθελα. Με πιάνω πολλές φορές να τσαντίζομαι κ να φωνάζω χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Έχασα κ το παραμικρό ίχνος πίστης που είχα. Ποτέ δεν ήμουν κ της εκκλησίας αλλά τώρα δε θέλω ούτε να ακούω για θεία. Μόνο για αιμοδοσία πατάω εκεί πια. Ναι άλλαξα πολύ από τότε προς το χειρότερο αλλά το καλό είναι ότι έμαθα να αντιμετωπίζω καταστάσεις χωρίς βοήθεια κ να βλέπω τα πράγματα σφαιρικότερα. Ε δεν ήταν κ λίγο...αλλά τωρα πέρασε, ό,τι κ αν άφησε.
