** // ECLIPSIS // **
Ξανάρθε η έκλειψη ηλίου, να στοιχειώσει τη ψυχή σου.
Ώρα την ώρα, σε καλύπτει ολοσχερώς.
ο εραστής σου, σε άλλη πόλη, κοίτεται "νεκρός".
Για όσα ζούσες μέχρι χτες, λες: Πάει καιρός....
Σβήσαν τα αστέρια που φωτίζαν τα χυτά, ξανθά μαλλιά σου.
Το προσωπό σου, κενό, ανέκφραστο, σκληρό.
Μηχανική συνήθεια και η δίψα για νερό.
Ρομποτικό, το μέλλον, στα μυαλά σου.
Αποστειρωμένη απ' την αγάπη, προσπάθεις να ισορροπήσεις.
Έτσι όμως, κλέβεις από το ζύγι φανερά.
Ίσως γνωρίζεις πως, αν γίνουν όλα λογικά,
τον εαυτό σου, γι αυτά που θες, δεν θα τον πείσεις.
Μία στο τόσο, στέλνεις σήμα, πως είσαι ζωντανή,
ένδειξη πως υπάρχεις και δεν κόπηκε η λαλιά σου.
Αναποφάσιστη, τη σχέση μας κρατάς ημιθανή
και εμένα απ'το μακρυά, πιο μακρυά σου.
Έαν δεν είναι, σαν μια αρρώστεια, που έρχεται και φεύγει,
εξ'ολοκλήρου πρακτικά, θέλεις να ζήσεις τη ζωή,
αποτοξίνωση από εμένα, στην καρδιά σου επιβάλλεις
μέχρι να πάψεις να θυμάσαι πως υπάρχουμε μαζί.
Βγαίνεις στον ήλιο, τον κοιτάς, χαμογελάς απ'την καρδιά σου!!
πάλι η ζωή σου σε ρυθμό φυσιολογίκό
Το ίδιο φάρμακο που φέρνει αναισθησία και ευφορία
το χορηγόύν σε υπνωτικό χαπάκι, στο τρελλάδικο.
Σάββατο,
24 Μαϊου 08
11:23
Πάνος