Ιδιαίτερα, ο τελευταίος σου στίχος ilianthe, λέει πολλά. Πολυσυζητημένο το νόημά του, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο υπόλοιπο ποίημα.
Ανάθεμα, αν καταλαβαίνουν κάποιες φορές οι άνθρωποι, ποιοι είναι και τι κάνουν.
Ίσως όμως ακριβώς αυτό, το ότι είναι αδαείς, τους απαλάσει από τις συνέπειες κάποιων πράξεών τους.
Έχω ξαναγράψει, κάτι που έχει πει ο Λιαντίνης σε βιβλίο του και τουλάχιστον εμένα με εκφράζει απόλυτα.
"" Ότι έρωτας, είναι η τέχνη του να φεύγεις. Να φεύγεις, αλλά πως να φεύγεις, θέλει μεγάλη προσοχή!
Γιατί ο ορισμός είναι τορπίλη που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί.
Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι.
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις, έτσι που η σφαγή που θα νιώθεις, να είναι πιο σφαγερή, από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.
Αν εκείνος πονάει 3, εσύ να πονέσεις 9.
Εδώ σε θέλω κάβουρα που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα.
Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς να είσαι ο αναστενάρης ?? ""
