Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο ποίημα πλήρες εικόνων και από όλες τις απόψεις εξαιρετικό, κατά τη γνώμη μου, στο οποίο δεν υπάρχει στροφή να ξεχωρίσω η να μου αρέσει λιγότερο!
Η μπύρα, για μένα, είναι απλά ο κρίκος που μας συνδέει κάτι τέτοιες στιγμές με τις αισθήσεις που τόσο ωραία
περιγράφονται εδώ! Πάντα με μια αφορμή δραπετεύουμε άλλωστε!
Μπράβο φίλε Παναγιώτη!