Κάποιοι Ηλίανθε θα μιλήσουν για πουριτανισμό, άλλοι για φασισμό, άλλοι για ρατισμό, άλλοι για παγκοσμιοποίηση, άλλοι για την αποδοχή της ύπαρξης μιας χώρας με πολλές κουλτούρες, άλλοι πως δεν έχουν πατρίδα και πατρίδα είναι ολόκληρη η γή γι αυτούς, άλλοι πάλι θα πουν και εμείς υπήρξαμε και υπάρχουμε ακόμη ως μετανάστες σε άλλες χώρες, ίσως και πολλά άλλα που δεν σκέφτομαι τώρα. Εγώ αναρωτιέμαι όμως, όλοι αυτοί με τις φοβερές και τρομερές αυτές ιδέες, που είτε είναι έξυπνοι, είτε ανοιχτόμυαλοι, είτε φιλόσοφοι, είτε ιδεολόγοι, είτε ότι άλλο. Αναρωτιέμαι, αν αναρωτήθηκαν ποτέ, όταν είμασταν όσο γίνεται αμιγής σαν λαός, είμασταν τόσο λαμπρό κράτος ? είμασταν τόσο λαμπρός πολιτισμός ? είμασταν τόσο ιδιαίτεροι άνθρωποι ? είχαμε τόσο πολιτισμένη συμπεριφορά ? είχαμε καταφέρει μία τόσο όμορφη καθημερινότητα ? είχαμε ένα τοσό τακτοποιημένο νομοθετικό σύστημα και σφίζαμε από δικαιοσύνη ? κάθε εργατικός άνθρωπος απολάμβανε μία έστω απλή και όμορφη ζωή ?
Τέλος πάντων, έτσι με μία σφαιρική ματιά , είμασταν μία χώρα που λειτουργούσε τόσο καλά και είχε τόσους πόρους, ώστε να δεχτεί έστω κάποιο ποσοστό μεταναστών ?
Αναρωτιέμαι, πως μέσα σε μία γυάλα με 10 ψάρια, στα οποία φτάνει ίσα ίσα το οξυγόνο και το φαγητό, πετάνε άλλα είκοσι ψάρια ?
Ξέρεις κάτι όμως φίλε μου ? Σχεδόν έχω πάψει να αναρωτιέμαι για όλα αυτά τα παραπάνω και η απορία μου είναι μία, μάλλον μόνο μία.
Αυτοί οι άνθρωποι, της κατώτερης οικονομικά κοινωνικής τάξης, όπως είμαι και εγώ, για ποιο λόγο να φέρουνε στο κόσμο ένα παιδί ?
Μιας και στο ρωτάω αυτό, θα το κάνω και άρθρο να πάρω μερικές απαντήσεις.
