Το P bass έχει ένα πιο μουντό ηχόχρωμα που χαρακτηρίζεται από τις χαμηλές-μεσαίες. Το jazz bass από την άλλη έχει ένα πιο in-your-face ήχο που κόβει πιο εύκολα στη μίξη και τον χαρακτηρίζει η έλλειψη μεσαίων και τα έντονα πρίμα.
Γνώμη μου πως το p κάνει πιο πολύ για jazz από το jazz bass, ενώ το δεύτερο είναι πιο ταιριαστό σε funk-soul λόγω έντονης ατάκας που το χαρακτηρίζει. Για rock και metal κάνουν και τα δύο, αν και συνήθως προτιμούν το p bass. Πάντως και τα δύο έχουν χαρακτηριστικό ήχο και κύριο κριτήριο για την επιλογή ενός από τα δύο θα έπρεπε να είναι αν ταιριάζει στο ύφος σου και στη μουσική σου.
Για το p-j τώρα. Στην ουσία είναι ένα p που έχει και έναν single coil τύπου j στη γέφυρα. Με αυτό τον τρόπο και με τη χρήση ενός blend pot μπορείς να έχεις ήχο p και αν θες του προσθέτεις ατάκα από τον J μαγνήτη. Ο j μαγνήτης μόνος του δεν αξίζει σαν ήχος, γιατί ακούγεται πολύ πρίμος επειδή λείπουν τα μπάσα που κανονικά θα έπαιρνε από τον αντίστοιχο neck. Οπότε είναι μια μέση λύση με ήχο που κλίνει προς το p. Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν αυτά. Μπάσταρδα πράγματα...
