Και μόνο που καταπιάστηκες με ένα απο τα πιο όμορφα κομμάτια του Joe σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια! Δείχνει πως έχεις και ένα επίπεδο και μια ευαισθησία ως άνθρωπος πέρα απο τις κιθαριστικές σου ικανότητες!
Απο εκεί και πέρα δε χρειάζεται να σταθώ σε όποια τεχνικά θέματα και να ψειρίσω το τάδε bending ή τη τάδε legato phrase. Αυτό όμως που θα σταθώ είναι στη γενικότερη αίσθηση που μου έδωσες. Ένιωσα πως άκουγα ένα κιθαρίστα που προσπαθούσε να εκτελέσει σωστα μια παρτιτούρα και μάλιστα με κάποιο άγχος. Θα σε προτιμούσα πιο ελεύθερο, χωρίς το φόβο μη φύγει κάποια νότα, ώστε η ερμηνεία και η ευαισθησία στο παίξιμό σου να υπερκαλύψει τα όποια τυχόν τεχνικά λάθη. Οκ, σίγουρα δε μπορούμε να ακουστούμε απόλυτα σα το Satriani όμως μπορούμε να δείξουμε το πόσο ευχαριστιώμαστε παίζοντας ένα δικό του κομμάτι που μας αγγίζει τόσο πολύ (αλλιώς δε θα το παίζαμε)!
