Το τελευταίο μου τραγουδι,ολοκληρωμένο μόλις σημερα το απογευμα...
Αν τα όνειρα ειχαν ψυχη,
τότε θα ήταν συνέχεια πικραμένα...
Ίσως να θυμιζαν λιγάκι και εμένα,
όταν καπνίζω μονος ως το πρωί...
Αν τα όνειρα ειχαν φωνη,
θα ούρλιαζαν μες στο δωμάτιο τις νύχτες,
θα μου θυμίζανε παλιές καληνυχτες,
θα με ξυπνούσαν με καφέ και φιλί...
Μα ειναι το ονειρο,αυτό που θες να ζήσεις,
αυτό που δεν πάλεψες ποτέ σου να συμβεί..
Αυτό που προτιμησες,στην άκρη να αφήσεις,
και λες πως δεν πρόλαβες "μικρή που ειν'η ζωή"..
Και φεύγουν τρένα,μικρά απωθημένα..
Οι μέρες ράγιες,που μένουν πάντα άδειες..
Μα κάνε κάτι διαφορετικό,
και το δικό σου το βαγόνι πάρε απ'το σταθμό...
Άστη ζωή που σ'εχει όμηρο,
ειναι δικό σου ακολούθατο το ονειρο...
Αν τα όνειρα ειχαν κορμί,
πληγές γεμάτο κουρασμένο σώμα..
Όπως στεγνώνει ένα δάκρυ στο στόμα,
σ'ενα δωματιο υγρή φυλακή...
Μα τα όνειρα ειναι εκει,
σε μια σταγόνα που στο τζάμι κυλάει,
σε ένα δείχτη που συνέχεια κολλάει,
σε μια μελαγχολική Κυριακή...
Μα ειναι το ονειρο,αυτό που θες να ζήσεις,
αυτό που δεν πάλεψες ποτέ σου να συμβεί..
Αυτό που προτιμησες,στην άκρη να αφήσεις,
και λες πως δεν πρόλαβες "μικρή που ειν'η ζωή"..
Και φεύγουν τρένα,μικρά απωθημένα..
Οι μέρες ράγιες,που μένουν πάντα άδειες..
Μα κάνε κάτι διαφορετικό,
και το δικό σου το βαγόνι πάρε απ'το σταθμό...
Άστη ζωή που σ'εχει όμηρο,
ειναι δικό σου ακολούθατο το ονειρο...(2)
http://www.youtube.com/watch?v=e1wp_pPddn8
