Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση:Κώστας Αρμενιάκος
Κάποτε είπες για τα τραγούδια μου,
πως έχουν χρώμα σκούρο μπλε..
Είναι το χρώμα τ'ουρανού
πριν ξημερώσει και ηρεμησει..
Κάποτε είπες πως πίσω απ'το γέλιο μου,
ρίχνω το βλέμμα μετά στο κενό,
Ειναι απλά από ματζόρε μια γέφυρα,
πριν το μινόρε κουπλέ ξαναρχίσει..
Σύννεφα βλέπω πάλι να φλέγονται,
και το δωμάτιο γεμιζει καπνούς...
Κοιτα παιχνιδια που κανει ο νους...
Κάποτε ειπες "τι παράξενο,
λάσπη αγγίζω μα βλέπω χρυσό"
Κοίτα πώς λάμπει μου πες το χώμα τους,
σαν το ποτίσουν με ιστορίες...
Υποκρισίας το περιτύλιγμα,
σε βλέμμα λάγνο και υγρό...
Μα με το πρώτο φως το ξημερωμα,
θα σε αφήσουνε με απορίες...
Κλείσε τα μάτια και ονειρέψουμε,
κλείσ'την καρδιά σου να μη σ'ακούν...
Πολλές ευκαιρίες,θα σου βρουν...
Ρεφραιν:Μια φωνή,στην νυχτα με καλεί...
Μια φωνη,απ' το μέλλον,των ασπρόμαυρων αγγέλων..
Μια ψυχή που χρόνια έχει χαθεί...
Γιατί αγάπησε τον τρόμο,διάλεξε τον λάθος δρόμο,
για να ζει,στην σιωπή...
Κάποτε ειπες πως συνάντησες,
μέσα στην σκέψη σου ένα παιδί..
Σε συγχωρούσε όταν το ξεχναγες,
χαμογελούσε σε όλα τα λάθη...
Έτρεχε πλάι σου,τα φώτα αναβε,
στην σκοτεινή σου διαδρομή..
Καθώς περνούσες άγριο άρωμα
στου μπλε τριαντάφυλλου το αγκάθι...
Βλέπεις τον κήπο σου?Πάει μαραθηκε,
Στα φύλλα του έχει στάλες σιωπής,
κανείς δεν σ'ακουει,κανεις....
Ρεφραιν....
http://www.youtube.com/watch?v=sX7MVpiv480
