Axxx... αυτές οι δεύτερες! Όντως είναι πολύ πιο δύσκολες από τις πρώτες. Μπορεί να μην χρειάζονται το feeling της πρώτης, αλλά πρέπει να πατήσεις μια τρίτη πάνω (ή και κάτω) ουσιαστικά μην ακούγοντας τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να το πετύχεις, χρειάζεται να έχεις τουλάχιστον στοιχειώδεις γνώσης θεωρίας. Η μέθοδος που ακολουθώ εγώ είναι πρώτα να τις παίζω "διπλοπενιά" α'λα μπουζούκι για να διασφαλίσω τη σωστή αρμονία, να ελέγχω ταυτόχρονα αν φτάνει η φωνή εκεί και τέλος να τις γράφω σε guitar pro για να μπορώ να τις ακούω σκέτες, χωρίς τις πρώτες με όλα τα όργανα ώστε να τις μάθω(ουμε).
Στην ουσία πρέπει να ξεχάσεις τη μελωδία της φωνής και να ξαναμάθεις το τραγούδι απέξω και ανακατωτά με τη δεύτερη φωνή. Θέλει πολύ εξάσκηση, κυρίως στην πρόβα με όλη την μπάντα.
Το αποτέλεσμα όμως είναι πάντα εξαιρετικό και ακούγεται άκρως επαγγελματικό.
Αν παρόλα αυτά δεν μπορείς με τίποτα, υπάρχουν και τα voice harmonizer που κάνουν αξιοπρεπέστατη δουλειά αν ξέρεις να τα μεταχειριστείς.