Αν μπορεις να ανεβασεις το μπατζετ για 200Ε, μπορεις να παρεις αυτην την κιθαρα.
Το μονο που θα αλλαζα ειναι ο bridge μαγνητης.
http://www.thomann.de/gr/prs_se_dave_navarro_jw.htmΒασιζεται θα ελεγα στη νοοτροπια της παλιας special (1987-1989 την οποια εχω και απευθυνοταν σε πιο metal παιχτες), και εχει κι αυτη wide thin neck shape, 24 frets αλλα και τον αποτυχημενο -κατα την αποψη μου- HFS στη θεση bridge.
Επιπλεον στη νεα εκδοση, εχει αλλαχτει ο αποτυχημενος rotary 5θεσιος, με 3θεσιο (το ιδιο modification εχω κανει και στην παλια με αλλαγη σε 3θεσιο gibson, απο sg ομως και οχι LP, που ειναι πιο κοντος για να χωραει στο πιο στενο σωμα της prs) και εχω επιπλεον βαλει push-pull πεντεσιομετρο στο tone για να σπλιταρω σε μονους τους μαγνητες (μπορεις να το σκεφτεις σαν επιλογη σε καποια αναβαθμιση).
Η νεα εκδοση δεν εχει σκαψιμο πισω απο το bridge, για reverse tremolo. ΟΚ δεν ειναι και απολυτως απαραιτητο.
Το τρεμολο δεν εχει την συμπεριφορα ενος floyd rose, αλλα ειναι πολυ ευελικτο και το σημαντικοτερο δεν χρειαζονται 10 ωρες για αλλαγη χορδων.
Δεν εχει το τρεμολο και της κλειδια της παλιας, αλλα ουτε οι καινουριας κατασκευης αμερικανικες τα εχουν.
Εχει πουλια για inlays, και οχι φεγγαρια οπως η παλια.
Πρεπει ομως να σκεφτει ο αγοραστης της, το θεμα ταστιερας που ειναι carved (start στυλ) και οχι τελειως επιπεδο οπως μιας καθαρα metal κιθαρας, σε στυλ ibanez jackson esp κλπ
Πιστευω οτι μια κιθαρα που αξιζει για πολλα περισσοτερα κι ακομα κι αν παρεις κι αλλες καλυτερες στην πορεια, αυτη δεν θα αισθανθεις οτι σου ειναι αχρηστη.
