Λένε, μας τέλειωσαν οι ήλιοι
απέμεινε άναστρη η νυχτιά
μ' αναστενάζουνε τα χείλη
καυτή ανάσα που αλυχτά
Λεν, παραστράτησαν οι φίλοι
στα μάτια της τα καφετιά
θα τους κουνάμε το μαντήλι
που ανάψαμε άσβεστη φωτιά
Διπλά κιοτέψανε τα χέρια
είπαν ντραπήκαν τα κορμιά
σφιχτά να σφίξουν το ένα τ' άλλο
σε μια αδερφική αγκαλιά
Μα όταν θεριέψει τ' άγριο ψύχος
κι ο άνεμος λυσσομανά
θα κλαίει λυγμούς ο μαύρος λύκος
που όλη θα ψάλλει ωσαννά.
