1) Την ομοιότητα της βασιλικής γλώσσας των Ίνκας με την αντίστοιχη Μυκηναική και
2) Στις εκπληκτικές ομοιότητες του Μαντείου του Τσαβίν στο Περού με την περιγραφή του παλατιού του αρχαιοελληνικού Άδη από τους Έλληνες συγγραφείς. Πραγματικά βλέποντας κανείς το μαντείο θα παρατηρήσει εικόνες Γοργόνων,Κερβέρων και ένα Λαβύρινθο(μινωικής τεχνοτροπίας). Όλα αυτά στο περίφημο μαντείο των Άνδεων μας υπενθυμίζουν την συνάντηση των Αρχαίων Ελλήνων με τους θρυλικούς Ίνκας και Μάγιας. Ένα άλλο πολύ σημαντικό γεγονός είναι ότι οι τοπικές διάλεκτοί τους περιέχουν αυτούσιες Ελληνικές λέξεις! Το 1987 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Nors.S.Josephson έκανε μια εκπληκτική εργασία με τίτλο: "Greek Linguist Elements in the Polynesian Languages-h*ll enicum Pacificum "(=Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες-Ελληνικός Ειρηνικός). Υποστηρίζει λοιπόν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες άριστοι θαλασσοπόροι έφτασαν μέχρι τις Άνδεις και πέρασαν στα απέναντι νησιωτικά συμπλέγματα (Νησιά του Πάσχα,Χαβάη,Ταϊτή ). Απόδειξη αυτής της διείσδυσης είναι οι εκατοντάδες (πάνω από 1000) ελληνικές λέξεις που υπάρχουν σε αυτές τις διαλέκτους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Αρχαία Ελληνικά: άγχω(=πνίγομαι), αετός, αν, βέλος, αύω(=φωνάζω), βοή γάμος, γεννώ, γένος, χθών(=γή), γυνή, δήμος, δοκός, θεός, ήρως, θιγγάνω(=αγγίζω).
Νησιά του Πάσχα: ανγκού(=πνίγομαι), αέτο, ανά(=αλλά), βέρο(=βέλος), άου(=ουρλιάζω), μποού(=φωνάζω), χάμοα(=αρραβών), χανάου(=γεννιέμαι), κένου(=σύζυγος), χένουα(=χώρα), χινέ(=γυναίκα), τάμα(=ομάδα), τόκο(=ξύλο), τάνε(=θεός), χίρο(=ήρως), τινγκάϊ(=χτυπώ).
Ακόμη Αρχαία Ελληνικά: αήρ, Απόλλων(=θεός του Ήλιου), νέκυς(=θάνατος), πύργος, ρήμα. Κετσούα Ίνκας: waira, Apulu ή Apolo, naka, pirka, rima. Τέλος Αρχαία Ελληνικά: αετός, νούς, μανθάνω, μελωδία, λαός, ικάνω(=φτάνω), ναίω(=κατοικώ).
Χαβάη: αέτο, νού(=σκέψη), μανάω(=σκέφτομαι), μέλε(=τραγούδι), λαούη(=λαός), ίκι(=έρχομαι), νόκο(=ζώ).
(Βασίλης: Βάλε και κανά κενό ανάμεσα στις λέξεις!)
