Στους φίλους Απόλλωνα και William
αργοπορημένη απάντηση και ζητώ συγνώμη γι' αυτό. Όχι βέβαια, δεν εννοούσα πως ο καθένας μας πρέπει να αποσύρεται σαν όταν δίνει κάτι πολύ όμορφο. Ο καθένας μας οφείλει να κάνει αυτό που αισθάνεται ότι πρέπει να κάνει. Ειδικά για τους καλλιτέχνες όπου περισσότερο από τους άλλους μετράει η ψυχή , ανάλογα με την ψυχή του ας πορεύεται ο καθένας τους. Εμείς οι άλλοι που δεν είμαστε καλλιτέχνες μπορούμε ελεύθερα να λέμε τα μικρά δικά μας. Κι έστω να κάνουμε το λάθος να ζητάμε πολλά από κάποιον που αγαπήσαμε. Στο κάτω-κάτω καλλιτέχνης θα πει δημόσιο πρόσωπο και άρα εκετεθειμένο στη δημόσια κριτική. Κι ας είναι άδικη πολλές φορές ετούτη. Εκεί ακριβώς θα δείξει ο καλλιτέχνης πως δεν είναι σαν τους άλλους αφού αντέχει και την σκληρή κριτική. Πρέπει να το κάνει αφού διάλεξε να είναι "δημόσιο πρόσωπο". Έτσι λοιπόν και με αυτό απαντώ στην τελευταία παρατήρηση του Απόλλωνα στο τι "θα έλεγε αν μας διάβαζε". Τίποτα δεν θα έπρεπε να πει. Θα του έφτανε ότι άγνωστοί του άνθρωποι γι' αυτόν συζητούν. Άρα έγινε κιόλας διάσημος, και μήπως αυτό δε θέλει
ο κάθε καλλιτέχνης ? Κακά τα ψέμματα , ό καλλιτέχνης πεθαίνει μέσα στην ανωνυμία. Και τέλος μιαν ακόμη κουβεντούλα στον φίλο Απόλλωνα. Χρησιμοποίησα την υπογραφή του για δικούς μου λόγους της στιγμής εκείνης και φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι άλλο είχε στο νου του όταν την έγραφε. Ας με συγχωρέσει για αυτήν την παρατυπία μου, όμως το έκανα διότι και ο Μότσαρτ υπήρξε δημόσιο πρόσωπο κι όχι διότι έδωσα δικό μου νόημα στην "υπογραφή" του.
Τέλος καλό όλα καλά, κι ο Μιλτιάδης κι όλοι οι άλλοι ότι έχουν κι ότι μπορούν θα μας δώσουν.
Κι ας γκρινιάζουμε εμείς το κοινό από κάτω.
Αυτά και πολλή φιλία και στους δυο σας.
