...
Αντί να σβήνεις κάθε Αυγή
Χάριζε τα φτερά σου
Δίνε μας δώρα στο χαρτί
Δε θα βρεθεί ανταμοιβή
Για το αίμα της καρδιάς σου
Κι αν στον ορίζοντα μακρυά
δε φαίνεται βαπόρι
κι αν τα φτερά μπάζουν νερά
Κάποιοι το νιώθουν στα κρυφά
Τ’ ακονισμένο Δόρυ
Μην ειν’ η Σπείρα που ‘ν βαρειά
Κι ο κύκλος που ζαλίζει
Για της δουλειάς τα πρωινά
Που το μυαλό νωθρά ξυπνά
Και σιγομουρμουρίζει
Φίλτατε δείξε υπομονή
ο ουρανός ν’ ανοίξει
Κι η Σπείρα ν΄αποκοιμηθεί
Μ’ αν σηκωθεί κι αν αντρωθεί
Ο χρόνος θα το δείξει ...
... ο Άγνωστος Παραλήπτης ...
