Κάτι που είχα ξαναγράψει σε παλιότερο Post για τον Rory και που θεωρώ απαραίτητο να το γράψω και εδώ μιας που είμαστε όλοι fan του.
"Ο Rory ήταν πάντα στο σύνορο.
Ένας χρυσοθύρας - τυχοδιώκτης.
Ένας μοναχός με το κελί του στις τρύπες των ηφαιστείων.
Ένας θρυλικός καπετάνιος, ένας κουρσάρος των ψυχών που λεηλάτησε με την κιθάρα και την φωνή του όλες τις ακτές, όλα τα ερημονήσια τότε στα μακρινά χρόνια του εβδομήντα.
Ο Rory έκανε δίσκους ευαγγέλια με τραγούδια μικρές αιμομιξίες. Βυθισμένος στα φαράγγια των Blues έστησε το κολαστήριό του.
Εκεί κατέψυξε τους ήχους όλους για να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Ήχοι πέταγμα νυχτερίδας στους προσωπικούς λαβύρινθους".
Το παραπάνω το έγραψε κάποιος για τοn Gallagher και το βρήκα γραμμένο πρίν καιρό σε κάποια απο τις σελίδες που είναι αφιερωμένες σε αυτόν και την μουσική του.
