Ενα φτηνο καλοκαιρακι στην πλατεια
γνωρισες ενα κιθαριστα αναρχικο.
Πηρες το νουμερο μετα τη συναυλια
συναντηθηκατε μετα απο καιρο.
Καποτε βραδιαζε σαν περασε απ' εξω
στον ωμο ειχε μια κιθαρα κρεμαστη.
Ειν' η αγαπη του κι η δηλωση σιναμα
πως τον χαλανε οι κοσμικοι μικροαστοι.
refrain:
Ονειρευεσαι' τα πρωινα ξυπνας με την εικονα του.
Κι ερωτευεσαι' στα λογια του γυρευεις την αληθεια.
Μαζι του θα θελες να ζεις στα παραμυθια
και να κρυφτεις μες στων ματιων το χρωμα του.
Συχναζεις τωρα στα πιο απομερα μπαρακια
τρεφεις ελπιδες και φοβασαι τη σιωπη
και σε λυτρωνουν τα ονειρα σου τα βραδακια'
σου λενε οσα αυτος ποτε δε σου 'χει πει.
Τι κρυβει το αυριο κανενας σας δεν ξερει.
Ποιο θα 'ν' το τελος, ποιος θα κανει την αρχη;
Περνουν οι μερες πισω απ της βροχης τη φτερη.
Μπορει να ξεχασε, να σε ζηταει μπορει.
refrain και παλι
