Πάλι κρύφτηκα
μέσα σε εικόνες και λόγια του χθες
και απαρνήθηκα
το καθετί που το σήμερα θυμίζει.
Αποκοιμήθηκα
κι είδα σε όνειρο παλιές Κυριακές
και σε θυμήθηκα
να λές πως είναι το τώρα που αξίζει.
Το τώρα αξίζει,όσο μένει ζωντανό
μα,πες μου,τι γίνεται...όταν σβήνουν τα φώτα
το χειροκρότημα άηχο και φτηνό
και τίποτα πια δεν είναι όπως πρώτα.
Πάλι πλανήθηκα
μες σε σοκάκια και δρόμους του χθες
και απαρνήθηκα
το καθετί που το σήμερα αγγίζει.
Περιπλανήθηκα
στις πιο μεγάλες κοινές μας στιγμές
και σε θυμήθηκα
να λές πως είναι το τώρα που αξίζει.
