Η Κατάρα της Βροχής ... /χωρίς άλλα σχόλια ...
1.
Έχεις χαλάσει τη φωνή σου τραγουδώντας
Για όλα τα σύννεφα που τα ’λεγες τραγούδια της ψυχής
Κι όλο νομίζεις πως νικάς ακολουθώντας ...
Και ματαιόδοξα ποθείς το παραμύθι της ζωής
Τότε σου σκάει μες’ στα μάτια η Κατάρα της Βροχής …
Ρεφρ.
Να ’ναι η Τέχνη σου προβλέψιμη για πάντα
Να ’χεις ανάγκη όχι ανθρώπους μα λεφτά
Να ’ναι οι αγάπες σου τ’ Αυγούστου μεσημέρια
Να ’σαι Καλά …. Να ’σαι Καλά ….
Και τα σκοτάδια σου γεμάτα από Σημάδια
Να ’σαι Καλά ….
2.
Έχει σαλέψει το μυαλό σου ξαγρυπνώντας
Σε μαύρα στρώματα κι αρώματα ανόητης φυγής
Τώρα η εικόνα σου σηκώνεται γελώντας
Και σου ξεφεύγει, κι ανταμώνει τα καράβια της αυγής…
Τότε κοιμάσαι … και σ’ αγγίζει η Κατάρα της Βροχής …
Ρεφρ.
3.
Κάτι ψελλίζεις, το σκοτάδι ψηλαφώντας
Με το κεφάλι σου κομμένο απ’ την αλήθεια της σιωπής
Φτηνά πουλήθηκες τους άλλους μελετώντας
Μα είναι κι αυτό που όταν χαράζει σε τρομάζει ότι κι αν πεις
Είναι που ζεις και αναπνέεις την Κατάρα της Βροχής ...
Break.
Είν’ η Κατάρα της Βροχής που σε κοιμίζει
Είν’ η Κατάρα της Βροχής που σε ξυπνάει
Για ότι αγάπησες που αλήθεια σε φοβίζει
Για ότι αγάπησες που φεύγει και ξεχνάει
/nEwBiE
