Ίσως μετά.....
Σ ένα υπόγειο βαγόνι,
η αναπνοή μου σε ζυγώνει
κι ώσπου να φτάσουμε στο τέρμα
δε θα προλάβουμε το γέρμα
κι ώσπου να βγούμε απ το σκοτάδι
δεν θα χω ήλιο για σημάδι.
Πάνω στον βράχο του Ταινάρου
στο φως ενός σβησμένου φάρου
και κάπου μέσα στην Αθήνα
σ αναζητώ σε μια κουζίνα
ίσως, απόψε, δεν αντέξω
τον ίδιο ρόλο για να παίξω!
Σένα τραπέζι περιμένει μία πληγή δοκιμασμένη
δεν έχω τι άλλο ν αγοράσω κ στα παζάρια πάω πάσο
κι αφού τα λάθη μου πληρώσω ίσως μετά
να σε προδώσω....
Σένα τοπίο εν κινήσει
ένα φιλί θα δώσει λύση?
μες το βαγόνι αυτού του κόσμου
πάντοτε αλλάζει ο ουρανός μου
πότε βροχής τοπίο γκρίζο
κι άλλοτε ήλιος για να ελπίζω.
Δεν κάνει ο έρωτας διακρίσεις
κι αν μπεις στον κόπο να δακρύσεις
αυτό το φίδι δεν μερώνει
κι αν άλλη μέρα ξημερώνει,
σαν δηλητήριο ο καφές μου
μια δοκιμή στις αντοχές μου.
Στην άλλη στάση θα κατέβω κι αν κάτι απ τη ματιά σου κλέβω,
για να βρω δρόμο να βαδίσω και την πληγή μου ν ακουμπίσω
στου παζαριού σου το τραπέζι, με τα φιλιά
κανείς δεν παίζει.....
19/4/2004
Αθήνα-Καλαμάτα
Δ.Μ.
