Κανω μια σκεψη σαν τη σκεψη σου
τι κιαν δεν καταλαβα ποτε τι θες να πεις
πινω απ το στομα σου να νιωσω καθε λεξη σου
ασυρματα τα μανταρινια,αυτο εχεις να πεις
Χαμω στεγνα τα χειλη σου μουσκεψαν
ονειρο ηταν μπορει και παγωτο
λιωνει αργα αργα σαν τη ζωη μας
μη ψαχνεις θυμα,δες στον καθρεφτη,δεν ειμαι εγω
Το σύννεφο που έντυσε αυτή τη μοναξιά
στο βλέμμα του κυλάει ο λαιμός σου
Σταγόνα στο ποτήρι μου φαρμάκι από φωτιά
Νερό που κρυσταλλιάζει στον θυμό σου
Φοβάμαι να αντικρίσω εκείνη τη ματιά
Στα στεριά που ξεψύχησαν στο κρύο
Για κάθε ένα κανείς ευχή όπως παλιά
Μα ούτε μια για εμάς …τους δυο
Σεντόνι στον αέρα οι σκέψεις σε χορό
Η λύπη ερωτεύτηκε τη αύρα
Μιζέρια που γεννήθηκε στα σπλάχνα από καημό
Τα όνειρα μας έγιναν σκοτάδια
Ρουφιάνεψαν τα λόγια το κλάμα της καρδιάς
Ήτανε λέει o χρόνος μας χαμένος
Καλύτερα μια φλόγα να καίει στην παγωνιά
Παρά στην απουσία σου δεμένος
Θέλω να τρέξω μες στο χθες και να μεθύσω
Να τραγουδήσω στα δυο χείλη σου φωτιά
Αίμα να γίνω μέσα σου και να κυλήσω
Πάνω στο ωμό μου να κοιμηθείς ξανά
Με καταράστηκε ο Μορφέας πάλι απόψε
Με βασανίζει όταν ο νους μου ακροβατεί
Οι εφιάλτες έχουν χρώματα του Ονείρου
Κι μοναξιά μου ζωγραφίζει τη ζωή
Διαβασε το τωρα εσυ ολο και πες μου αν καταλαβαινεις ποσα διαφορετικα ειναι!! νομιζω πως το στοιχειο σου ειναι σε κατι πιο λαιτ και χιουμοριστικο! εκει πρωτοτυπεις
Επισης ο Μορφεας ΔΕΝ ειναι ο Θεος του υπνου! Αυτος ειναι ο Υπνος!
