Κι όμως, εγώ όταν το διαβάζω βρίσκω ένα ρυθμό, λίγο βιαστικό και αυστηρό, μιας και οι στίχοι κλείνουν απότομα.
Δεν είναι άσχημο ποίημα. Μάλλον περισσότερο το φαντάζομαι σαν ρυθμική απαγγελία με background κάποιο ταιριαστό είδος μουσικής.
Καλή αρχή, συνέχισε να γράφεις.

Υ.Γ. Πρόσεξα ότι το "αντίο" στον τελευταίο στίχο της πρώτης στροφής, μαζί με το "τοπίο" (δεύτερος στίχος στην δεύτερη στροφή), δίνουν ομοιοκαταληξία την οποία όμως δεν συνεχίζεις στο υπόλοιπο ποίημα. Είναι παράξενο να υπάρχει μόνο εκεί, θα μπορούσες να παίξεις λίγο με τις λέξεις και να το συνέχιζες. Εξάλλου δεν είναι ανάγκη η ομοιοκαταληξία να περιορίζεται σε στίχους που ανήκουν στην ίδια στροφή.