Ας ήτανε για μια στιγμή
γέρο να σταματούσες
Όσα άκουσες
κι όσα έχουν δει τα μάτια σου
να μου τα ξιστορούσες
Άδικα σε παρακαλώ.
Όση σοφία κουβαλάς
τόσο κι εσύ δειλιάζεις.
Είν' τέτοια η κατάρα σου
ποτέ δεν ησυχάζεις.
Μήπως είσαι θνητός;
Ξεμπροστιάσου γέρο.
Θνητός που ξέφυγε θανάτου
μήπως νεκρός που τυραννιέται
απο αμαρτία που κυνηγάει τα παιδιά του
Μ' αυτό που περισσότερο
καταραμμένε γέρο
σ' εσένα με πειράζει
πως ότι αφήσω πίσω μου
μικρό μπροστά σου μοιάζει.
