Σαν τσιγγάνα
Ψυχή μου που ήθελες μόνο να ταξιδεύεις,
κι από λιμάνι σε λιμάνι να περνάς,
δίχως ποτέ όμως την άγκυρα να ρίχνεις,
περιπλανώμενη να μένεις, να γυρνάς,
κοίτα που τώρα σε εμάγεψε λιμάνι,
δες πως ο φάρος του γλυκά σε προσκαλεί,
κοίτα που ψάχνεις άγκυρα να ρίξεις,
ν’ αράξεις θέλεις –το πιστεύεις;– σε νησί.
Άλλα λιμάνια τώρα πια δε σε κρατάνε,
και οι Σειρήνες πάψαν να σου τραγουδούν
κοίτα λοιπόν που την Ιθάκη σου γυρεύεις,
κι όλες οι ρότες στην ακτή πως σε τραβούν.
Ψυχή πειρατική, παλιά τσιγγάνα,
με μαύρα, ξέπλεκα μαλλιά στην κουπαστή,
εσύ ζητούσες πάντα μόνο να κουρσεύεις
κι ίσα ν’ αγγίζεις της αγάπης το κρασί.
Μα ένα λιμάνι ο πειρατής σου έχει γίνει,
χρυσή αλυσίδα το φιλί που σε κρατά,
έχει πια κλέψει της ψυχής σου το καράβι,
να το κρατήσει θέλει πάντα στη στεριά.
Κι όμως, σου δίνει το κλειδί της αλυσίδας,
δεν σε κρατώ, σου λεει, το πέλαγο είν’ μπροστά…
μα δες λοιπόν που εσύ δεν θέλεις πια να φύγεις,
κοίτα πως πιάσανε τα μάγια του γερά.
Το πιο πάνω δεν είναι δικό μου, με την έννοια οτι δεν το έγραψα εγώ...Είναι όμως στην κατοχή μου, κι έχω την άδεια του προσώπου που το έγραψε να το δημοσιεύσω εδώ...
Παναγιώτη, σ' ευχαριστώ...ήταν απο τα πιο όμορφα δώρα γενεθλίων που πήρα...
Giteana
