Η Σκανταλιά. 5/3/2005
Καμιά φορά τυχαία συναντώ
κάποιον παλιό μου φίλο, καρδιακό.
Κι οι σκέψεις θέλοντας και μη
στην νιότη μου γυρνούν την παιδική.
Αρχίζει η σκέψη ταξιδάκι
στης μνήμης το μακρύ το μονοπάτι.
Να σου λοιπόν εγώ μικρός, παιδάκι
πάνω στο πρώτο μου, το μπλέ ποδηλατάκι.
Στο στόμα μου, ανέμελα στριφογυρνάει
τσικλόφουσκα τεράστια, τη γλύκα της σκορπάει.
Η τσέπη μου η δεξιά αλλιώτικα φουσκώνει
ένας μικρούλης βάτραχος αέρα ξετρυπώνει.
Μ' απότομα την κόντρα μου πατώ
μπρος μου η δημοσιά ορθώνεται βουνό.
Πέρα απο δώ η μάνα λέει μην πάω
εγώ γενναίος είμαι και στο πετάλι ορμάω.
Κάποιος κακός στην πόλη μέσα μ' είδε
και όσα έκανα στη μάνα μου τα είπε.
Μου ρίχνει μερικές μα εγώ χαμογελάω
το απόγευμα σαν έρθει κρυφά θα ξαναπάω.
