Πόλη μικρή, πατρίδα μου,
γλυκιά ανάμνησή μου,
πάνω σου στέκει το βουνό,
θάλασσα βρέχει τις χαρές σου,
αλήθεια πόσο νοσταλγώ
τις ομορφιές σου.
Πολύ πως βιάστηκα θαρρώ
να σε ξεχάσω,
μακριά να φύγω, να χαθώ,
να σε μισήσω,
να τιμωρήσω τόσο τη δύσκολη ζωή μου.
Δρόμοι απλωμένοι, που κοιτάν
σ’ ένα γαλάζιο θησαυρό,
δέντρα μικρά που συζητάνε,
στιγμές μου, αγάπες και χαρές,
πόσα μου λες.
Κάθε γωνιά σου μια ρυτίδα,
ή ένα χαμόγελο γλυκό,
κάθε σου ήχος κι ένας φίλος μου παλιός,
τώρα που πήγαν;
Πόλη μικρή, πατρίδα μου,
σε σένα θα γυρίσω,
με τη στερνή, την πιο γλυκιά,
την πιο μεγάλη αγάπη,
το όνειρο που αρνήθηκα,
σε σένα θα ζητήσω,
θα ξαναχτίσω…
