Ασπρόμαυρη και παχουλή, με πονηρή φατσούλα
είναι της συγκατοίκου μου η παλαβή γατούλα.
Τ΄ όνομα που της έδωσε θυμίζει τη σελήνη,
γι΄ αυτό και σεληνιάζεται, δεν βρίσκει τη γαλήνη.
Λούνα τη λεν τη γάτα αυτή και είναι τρελαμένη,
τρέχει, πηδάει ολημερίς σαν να’ναι ερωτευμένη.
Αλλά αυτό είναι αδύνατον, να γίνει δεν μπορεί,
για στείρωση την πήγαμε, να μη μας ενοχλεί.
Όμως αυτή ακούραστη σπινάρει και γλιστράει,
κι όλη την ώρα φωνασκεί και απαιτεί να φάει.
Σαν να μην έφταναν αυτά, μας βγήκε και κλεφτρόνι,
ό,τι προφταίνει το βουτά το άτιμο γατόνι.
Εκεί μες στο καλάθι της εβρήκα μία μέρα,
έναν καθρέφτη, ένα κραγιόν, και μια μικρή ομπρέλα.
Φαίνεται θα σχεδίαζε να πάει καμιά βόλτα,
και από κει στο σινεμά για φιλμ με τον Τραβόλτα.
Δεν την αντέχω, βρε παιδιά, άλλο αυτή τη γάτα.
Προχθές μου βούτηξε κρυφά μία ψητή πατάτα.
Να της τραβήξω μου 'ρχεται τη μαύρη την ουρά της
όμως με νάζι μου κουνά τα ματοτσίνορά της.
Κι όταν γυρίζει ανάσκελα και κάνει δέκα τούμπες,
ξεχνάω ευθύς την τρέλα της και όλες τις αρλούμπες.
Χάδια της δίνω ένα σωρό, την παίρνω αγκαλιά,
ενώ εκείνη σκέφτεται μια άλλη σκανταλιά.
*****************
Γεια σας, είμαι καινούριο μέλος και σκέφτηκα να σας συστηθώ με ένα χιουμοριστικό ποιηματάκι
για ένα αγαπημένο μου τετράποδο. Η μόνη σχέση που έχω με τη μουσική είναι ότι μου αρέσει
να την ακούω. Καλώς σας βρήκα!
