Ίσως αυτό να γίνει η αφορμή
για τις χάμενες ψυχές να βρούν τη διαδρομή.
Για αυτούς που περιπλανιούντε σαν άδικες κατάρες
για αυτούς που ποτέ δεν άκουσαν τις δικές τους μάνες.
Τα ήθελαν όλα να τα ζήσουν μόνοι,δεν πίστευαν ποτέ και πούθενα
τις συμβούλες τις προσπερνούσαν σα να ήτανε καρφιά.
Ο εγωισμός τους έγινε ο θεός τους,γιατί ποτέ δε σκύψαν το κεφάλι,
δε μετανιώσαν ποτέ, γιατί, κανείς δε μπορεί να καταλάβει.
Στο μυαλό τους ποτέ κανείς δε μπαίνει,τους φοβούνται γατί πάντα ήταν ξένοι.
Είναι οι απόκληροι στη γη για πάντα οι περιθωριακοί.
Τισ επιλογές τους κάνανε και πορέυτικαν με αυτές,
ίσως δεν είναι αυτοί οι εγωιστές,
ίσως θέλουν να τα καταφέρουν μόνοι
να μη χρωστάνε πουθενά,
ίσως αυτοί να γίνουν οι σοφοί και εμείς η σκόνη.
