Ταξίδι
Ξέχασα μάλλον κι άφησα
τις πρωτινές εικόνες
Τις άνοιξες που αγάπησα
και τους θολούς χειμώνες
Πόσα τραγούδια που είπαμε
δεν τα χεις τραγουδήσει
το ξέρεις πως υπάρχουνε
μα τα έχεις λησμονήσει
Με όσα μαζί σου γνώρισα,
για μόνο μου στολίδι,
έφυγα. Μα ακολούθησα
μιας νότας το ταξίδι
Κι αν οι ανθρώποι είναι φτερά
Που χάνονται στ’ αγέρι
Η νότα μου, μου το ‘ταξε,
Πως πίσω θα με φέρει
Το ίδιο εκείνο που άφησα
Μ’ ετούτο που γυρεύω
Γι’ αυτό, γνωστό μου κι άγνωστο,
μονάχη ταξιδεύω
Σε μέρη όπου κάθε αυγή
Βαφτίζουνέ μας ξένους
Και τ’ άνθη έχουν τ’ άρωμα
Από τους πεθαμένους
