Σαν ιππότης του παλιού καιρού εκείνου
πανοπλία της ελπίδες σου θα βάλεις
και στο άλογο χρυσές οπλές της πάλης
σμιλεμένες απ'τους στίχους ενός θρήνου
Του Θεου το ουράνιο κάστρο θα ληστέψεις
και το στέμμα της χαράς να ψάξεις
Ιερή αποστολή ανίερης τάξης
σ'ιερό σπαθί ηγέτη θα πιστέψεις
Καταρράκτης το αίμα τρέχει στη λεπίδα
μα οι ουλές στο σώμα σου μιλάνε
απο μάχες έντιμες στους θρύλους που σε πάνε
βγήκες ζωντανός με ραγισμένη ασπίδα
Μα τι κι αν μέτρησες νίκες σε φόνους
τι κι αν έσωσες ζωές με θάρρος
οι ψυχές ηρώων πάντα θα'ναι φάρος
όμως οι ληστές τους ήρωες θάβουν μόνους
Ακολούθησα τις συμβουλές και των 2 και το αποτέλεσμα μου φαίνεται πιο εύηχο!
Μιας και συμβάλλατε κατα πολύ και εσείς στην επαναδημιουργία του θα'θελα πολύ να
ξανακούσω την γνώμη σας
