... Και βασικά, το ρεφρενάκι σου είναι εκτός του κεντρικού σου θέματος!
βασικα θα ελεγα οτι το παραπανω γραφτο δεν εχει ρεφραιν.
οι δυο πρωτες στροφες περιγραφουν την ιδεα του θανατου σαν ελαφρο <και ακρως απενοχοποιημενο>φυσημα αερα, που παρασερνει στο περασμα του "νηματα" ζωης. Ετσι οπως "ταραζονται" τα κροσσια μιας γιρλαντας κι οπως ανεμιζει η χαιτη <νηματα πυκνα αλλα αρμονικα "βαλμενα"> στον τραχηλο ενος αλογου.Τα αλογα ειναι δυο γιατι ενας απο τους συνηθεστερους δυστυχως χωρους οπου απλωνεται η σκια του θανατου ειναι πεδια "μαχης".και παντα υπαρχει το "ρισκο" του "παλεματος" με το θανατο<την πραγματικοτητα ομως παλευουν τα δυο αλογα, το ανεμισμα της χαιτης ειναι απλα αναποφευκτο>.
Η "θαλασσα" δεν ειναι παρα το γνωστο αρχαιοελληνικο μοτιβο της λιμνης με τη βαρκα που οδηγει στον Αδη.<σημειο αιωνιοτητας>.Το "αιωνιο ταξιδι" απλα ειναι ο δρομος χωρις γυρισμο, που δε γνωριζουμε επακριβως και το τελος του. Ομως μεσα στο πλαισιο απενοχοποιησης του θανατου, στην ακρη του ταξιδιου <φανταζομαι οτι> καλοσωριζεσαι με βαγια<θρησκευτικο-χριστιανικο μοτιβο>. Τα κροσσια ειναι τοσο ομοιομορφα και <<ισαξια>> μεταξυ τους, οπως ισαξιες ειναι και οι ζωες ολων μας, και κοβονται το ιδιο ευκολα.Απλα επαναλαμβανεται το προηγουμερνο μοτιβο.
δεν ειχα κατα νου να κανω αναλυση αλλα ελπιζω μεχρι ενα σημειο να βοηθησα
.Μπορει να θεωρηθει βεβαια περισσοτερο ασαφες και "ο,τι να ναι" αλλα καθε αποψη καλοδεχουμενη.
Παρακατω , οπως το εκλαβει ο καθεις.Απλα να πω οτι δεν αναφερομαι μονο στον σωματικο θανατο.υπογραμμιζεται κυριως η αισθηση,η ιδεα του θανατου,του οποιουδηποτε.
Πολύ ενδιαφέρον μα θέλει ιδιαίτερη δουλειά γιά να...σοκάρει!
μα δεν γραφω κατι για να "σοκαρει"!!!!!!!
...το πολυ πολυ καμια φορα να εκπλησσομαι εγω αλλα σιγουρα δεν εχω καμια απολυτως απαιτηση.
