Ο Ν.Παπάζογλου ήταν που μου άνοιξε τα αυτιά και προς μια πιο "λαϊκή" κατεύθυνση, τότε που ήμουν ροκάς/μεταλάς, πριν πολλά χρόνια.
Στην αρχή η ιδιαίτερη φωνή του και ο τρόπος που τραγουδάει, με ξένισε και λίγο με απώθησε, αλλά μετά τον λάτρεψα! Οι στίχοι, πολλές φορές νόμιζα οτι είχαν γραφτεί για μένα, ταύτιση καταστάσεων. Πολλές συνθέσεις και ενορχηστρώσεις ήταν πρωτοποριακές. Η χαμηλών τόνων παρουσία του ταιριάζει με τη δική μου. Επιλέγει να κάνει συναυλίες κάτω από το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Όλα αυτά μαζί με έκαναν να τον εκτιμήσω πολύ. Να'ναι καλά...