και τελευταιο:
" Αισθανομαι λιγακι σα μαλακας να γραφω ετσι για μενα σαν να ημουν ενα αμερικανικο ποπ-ροκ ειδωλο-ημιθεος, η ενα αυτο-απολογουμενο προιον μιας πακεταρισμενης-εταιρικης-εξεγερσης, αλλα εχω ακουσει τσο πολλες εξωφρενικες και παραλογες ιστοριες η περιγραφες απο τους φιλους μου και εχω διαβασει τοσο αξιολυπητες δευτερης διαλογης, φροϋδικες εκτιμησεις απο συνεντευξεις για τα παιδικα μου χρονια μεχρι την τωρινη φαση της προσωπικοτητας μου και πως ειμαι ενας διαβοητα τελειωμενος γ**μενος, ηρωινομανης, αλκοολικος, αυτοκαταστροφικος, αλλα παρ'ολα αυτα φανερα ευαισθητος, αδυναμος, ευθραυστος, γλυκομιλητος, ναρκοληπτικος, νευρωτικος, ενα εκνευριστικο μυρμηγκι που ανα πασα στιγμη μπορει να πεθανω απο υπερβολικη δοση, να πηδηξω "φτιαγμενος" απο μια στεγη. Να τιναξω τα μυαλα μου στον αερα, ή, και τα τρια ταυτοχρονα. ωωω Θεε, δεν μπορω να χειριστω την επιτυχια! την επιτυχια! Και αισθανομαι τοσο απιστευτα ενοχος! Για το οτι εγκαταλειπω τους πραγματικους μου συντροφους, αυτους που μας ειναι αφοσιωμενοι. αυτους που ηταν μαζι μας εδω και καποια χρονια.
Και σε 10 χρονια, οταν οι nirvana θα ειναι τοσο αξιομνημονευτοι οπως οι Kajagoogoo, αυτο το τοσο μικρο μικρο ποσοστο θα ερθει να μας δει σε συναυλιες επανασυνδεσης, σπονσοραρισμενες απο τις πανες Depend, καραφλους, χοντρους, προσπαθωντας ακομη να ροκαρουμε. Σε παρκα αναψυχης. Σαββατιατικα σοου με μαριονετες, ρολερκοστερ, και NIRVANA."
το '94 στη Ρωμη, επειτα απο υπερβολικη δοση, επεσε σε κωμα. Οταν συνηλθε και γυρισε στο Seatle, αρνηθηκε οτι ηταν αποπειρα αυτοκτονιας. Ενα μηνα μετα, τον βρηκαν σπιτι του, αφου ειχε αυτοκτονησει (??) δυο μερες πριν, με καραμπινα.
Η γυναικα του που ηταν αυτες τις 2 μερες;;..

Στην κηδεια παρευρεθησαν πανω απο 5000 ατομα..
(πωπω.. ουτε η τατιανα να μουνα )
Ψυχολογος δεν ειμαι, αλλα αν και μου φαινεται να εχει ψυχολογικα τραυματα, δε μπορω να βρω καπου στα λεγομενα του κατι που να δειχνει να θελει να πεθανει..
Το παιδι του το λατρευε, δε νομιζω να το αφηνε ετσι.. τοσο εγωιστικα.. τι να πω..

μλκ αν οντως αυτοκτονησε..
