Καθώς δάκρυα βρέχουν οι καιροί
σκοτάδι φέρνει ο πόνος
κινάει για αλλού η προσευχή
ο κόσμος μένει μόνος
Ειν' το ταξίδι μια πληγή
ματώνει την ψυχή μου
τρυπάει βαθιά η σιωπή
και σβήνει την ευχή μου
ΕΙΝ' Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΛΕΞΕΙΣ
που συχνά μπερδεύονται
άλλοτε πάλι ενώνονται
κι εκεί συναντιόμαστε
ΕΙΝ' Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΛΕΞΕΙΣ
που τις πλάθουμε στίχους
δίνουμε χρώμα και φωτιά
πνοή, ανάσα ήχους
Σαλπάρει για ήλιους ο καιρός
το φως καλημερίζει
γλυκός μοιάζει ο ξενιτεμός
που απ' την καρδιά αρχίζει
Και στης καρδιάς μου το κενό
ξυπνήσανε τα αστέρια
ήρθαν όταν εσύ κι εγώ
απλώσαμε τα χέρια...
ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΛΕΞΕΙΣ....
(επειδή εκτιμώ ιδιαίτερα το γεγονός ότι πρόκειται να διαβάσουν τα μικρά μου λόγια άνθρωποι που δεν με ξέρουν, ξέρω πως θα είναι ειλικρινείς και αντικειμενικοί!!!
ευχαριστώ για την ευκαιρία....

)