μην περιμενεις να σ αφησουν
οι δαιμονες στην υσηχια σου,
οτι δεν θες να σου θυμισουν
αυτο ειναι και ιστορια σου.
οι πληγες ποτε δεν χανονται
αφηνουν σημαδια να θυμασαι,
πονανε και αισθανονται
σε κανουν παντα να θυμασαι.
δαιμονες ειναι οι αναμνησεις
αγεραστες και κουρασμενες,
οσο βαθια κι αν τις κρυψεις
ζητουν ζωη σαν διψασμενες.
δαιμονες, γεροντες που ζουν
στης μοιρας τα σκαλοπατια,
απο τον ληθαργο ξυπνουν
και γινεσαι κοματια.

ωραιο το κειμενο σου.