Όταν χαράζει
και του ονείρου οι κοιλάδες
έχουν χαθεί σε κρυφούς κόσμους του αοράτου
όλοι εμείς
της νύχτας οι φυγάδες
έχουμε φύγει
απ' τη σκιά κρυφού θανάτου
είναι ο θάνατος
στου ονείρου μας τις πρόβες
που αναζητούμε
να τον ζούμε κάθε βράδυ
και όταν φεύγει
μας αφήνει χαραγμένο
ένα χαμόγελο παράξενο σαν χάδι
όταν χαράζει
και της νύχτας τα βαγόνια
χάνονται, κρύβονται στα φώτα της ημέρας
όλοι εμείς παντοτινοί
συνοδηγοί στα χρόνια
είμαστε αιχμάλωτοι-εκδρομείς πειρατικής γαλέρας
κι όταν ο θάνατος
γίνει ένα με το τώρα
και μας αλλάξει
μια για πάντα την τροχιά
μπορεί να φτάσουμε
στου άγνωστου τη χώρα
και να γνωρίσουμε
άλλου κόσμου τη φωτιά
στου ονείρου μας τιπου αναζητούμε
