θέλω να κατέβω

[Χρήστοςφλ]

Πρόβαλλε  απόψε σκουριασμένο το φεγγάρι
Αποκοιμήθηκε η αυγή και  δεν χαράζει
Θάλασσα μέσα μου το χτες  δεν ησυχάζει
Το βράδυ το διαδέχεται και πάλι βράδυ

Άγρια ξέσπασε μέσα στο νου μου μπόρα
κι είμαι μικρός και δεν μπορώ να την αντέξω
θέλω ξανά  με το πατίνι  μου να παίξω
και να κυλήσουμε μαζί στην κατηφόρα

έγραψα πάλι απόψε στο χαρτί δυο στίχους
ο ένας λέει για το ναι, ο άλλος  για το όχι
πως πιάστηκα πάλι στη συρματένια απόχη
πως μπλέχτηκα  μες της σιωπής τους ήχους;

έλεγα ρόδα είναι  η ζωή μα δε με νοιάζει
μα τώρα νιώθω να με παίρνει στις στροφές της
ζαλίζομαι να κατεβώ πως θέλω πες της
κι ας είμαι στα μισά του δρόμου δεν πειράζει

[Twix]

Καταπληκτικό.... απο κάθε άποψη...

Απλά λόγια...καθημερινά....αληθινά....

Μόνο στην πρώτη στροφή το φεγγάρι με το βράδυ δεν δένουνε αλλά εμένα δε με χάλασε ( απλή επισήμανση )

[marif]

Είναι υπέροχο...Ευχαριστώ για το αίσθημα που μου άφησε,για το οποίο είσαι υπεύθυνος εσύ,οπότε ευχαριστώ εσένα!Έχεις κι άλλα τέτοια στο χαρτί ή στην ψυχή σου;

[Christof]

Φίλε καταπληκτικό. Συνέχισε έτσι, κ αν έχεις κ τίποτα άλλο, μη διστάσεις να το ανεβάσεις...   

[louloudenia]

τα ειπαν αλλοι πριν απο μενα.
φανταστικο.!

[blue_jazz]

Στην τελευταία στροφή διακρίνω μια τάση αυτοκτονίας;

[Spilios]

Ξεχωρίζει ! Περιμένω τα επόμενα...

[Fusalida]

Άγρια ξέσπασε μέσα στο νου μου μπόρα
κι είμαι μικρός και δεν μπορώ να την αντέξω
θέλω ξανά με το πατίνι μου να παίξω
και να κυλήσουμε μαζί στην κατηφόρα

Όλο το ποιήμα είναι υπέροχο και ιδιαίτερα αυτό το τετράστιχο.Και ύστερα, μέτα τη θλίψη και τη νοσταλγία που μου βγάζει, μια νοσταλγία που δε μου ανήκει,μου φέρνει ένα χαμόγελο καθως σκέφτομαι ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι να μου χαρίσουν λίγη ψυχική ομορφιά...Συνέχισε έτσι!!