Αποχαιρετώντας μια "εποχή", κάπου κοντά στον Αώο ποταμό...
Τη λύπη μου κουβάλησα στην όχθη σου
μια λύπη για ό,τι λέγεται θνητό
την έριξα σαν πέτρα στα νερά σου
και είδα ό,τι δεν ήθελα να δω
Ας το πάρει το ποτάμι...
καμιά στιγμή δεν κράτησε αιώνια
Ας το πάρει το ποτάμι
ό,τι δεν ρίζωσε βαθιά, βαθιά στα χρόνια
Το φόβο μου κουβάλησα στην όχθη σου
το φόβο για ό,τι χάνεται έτσι απλά
"εγώ και να στερέψω" μου πες τρέχοντας
"του χρόνου το ποτάμι θα κυλά"
Ας το πάρει το ποτάμι...
ο χρόνος την ουρά του κυνηγά
ας το πάρει το ποτάμι
ό,τι γεννήθηκε μαζί του να κυλά
Ας το πάρει το ποτάμι...
το τέλος είναι αρχή αντεστραμένη
ας το πάρει το ποτάμι
ό,τι γεννήθηκε να ζει... και να πεθαίνει.
