Ο ποιητης στην ακρη
Εφτιαξα νεο σκηνικο,θεατρικο
με εναν στιχο καλπικο,φτιαχτο
εχω πολλα μες στο κεφαλι
ομως δεν εχω εσενα πλαι
Αχ να 'χες πρωτο ρολο εσυ
στης μελανής ζωης την προβα
εχεις για αληθεια την μιση
κι αγυριστη σου ροδα
R:Κοιμησου καπου εκει γλυκα
στου νου μου τα σκοταδια
δε θα σου δωσω αλλα απαλα
και πουπουλενια χαδια
Φορας μια φουστα λαμπερη
και μασκα που δε βγαινει
μιλας για την πολιτικη
σαν να σε ενδιαφερει
Θα σπασω τον γυαλινο σου κοσμο
κι απο τα συννεφα θα πεσουμε στη γη
στη γη ομως θα μυριζουμε το δυοσμο
κι ο δυοσμος θα θυμιζει το γυαλι
Κι ο ποιητης στην ακρη
βλεπει και καταγραφει
μα ειναι ανωριμος πολυ
και πηγαν ολα στραφι
