Αναστενάζεις.
Κοιτάζεις γύρω σου και ξαφνικά τρομάζεις
και σε πειράζει που είσαι διαφορετική
Γρινιάζεις.
Και όλο προσποιείσαι τάχα δήθεν πως αλλάζεις
μα μένει η πληγή σου ανοιχτή
Και κατσουφιάζεις.
Όταν ζητούν να βλέπεις δίχως να καταδικάζεις
να κάνεις σαν να είναι πάλι σήμερα γιορτή
Διαβάζεις.
Αυτούς τους στίχους και νομίζεις πως μου μοιάζεις
μα είναι η ψυχή σου καθαρή;
Τρομάζεις.
Όταν δε ξέρεις άλλο πια που να κοιτάζεις
σε τριγυρίζει μια εικόνα πνικτική
Φωνάζεις.
Δεν είναι φοβερό να κουβεντιάζεις
κι όμως κανείς να μην ακούσει τη φωνή;....
Για μια έφηβη που γνώρισες κι εσύ....
