ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟ ΣΚΑΛΙ
Το σώμα μου ποτίζεις με φιλιά,
κι ανθίζεις μέσα μου σαν άγιο καλοκαίρι,
στην Αμοργό στέλνω γαλάζιο περιστέρι,
να φέρει ευχή να τη φορέσεις στα μαλλιά.
Τον ύπνο μου σκορπάς σαν αστραπή,
που φέγγει μέσα στης ζωής μου τα κρυμμένα,
μύρο τα λόγια σου,κεράκια αραδιασμένα,
στην Τήνο που άναψαν άγγελοι και πιστοί.
Σε βλέπω στης καρδιάς μου την αυλή,
να ξενυχτάς τη μοναξιά μου για να πίνεις,
κι εγώ με σύννεφο λευκό της Σαντορίνης,
για το Θεό χτίζω το πρώτο το σκαλί.
